۸ باور مادران شاغل در خانه

دیگران وقتی می‌شنوند که شما جزو مادران شاغل هستید و در خانه کار می‌کنید، از روی حسادت چنین می‌گویند: «تو با لباس راحتی توی خونه، تلویزیون نگاه می‌کنی، توی اینترنت دور می‌زنی، با دوستات چت می‌کنی و در نهایت بابتش پول می‌گیری!» اما جالب است توصیفی که ذکر شد، بیشتر در محیط یک اداره رخ می‌دهد تا یک خانه! اجازه بدهید چند باور جالب مادران شاغل که در خانه کار می‌کنند را بیان کنم:

1- ما می‌توانیم وقتی کار کنیم که بچه خواب است:

این اولین چیزی بود که به ذهنم رسید. همچنین فکر می‌کردم که فرزندم را طبیعی به دنیا می‌آورم و به او شیر می‌دهم. ایده‌ای خوب و در واقع برنامه‌ریزی درستی بود. اما متاسفانه شخص دیگری در این معادله (یعنی پسرم) با زایمان طبیعی، شیر دادن یا چیزهای دیگری مثل چرت زدن مخالف بود. شما به عنوان پدر و مادر تحت کنترل افراد دیگری هستید! آیا تا به حال سعی کرده‌اید ساعات خواب دیگران را کنترل کنید؟ پس برای کار کردن در خانه به هنگام خواب کودک خود نیز برنامه‌ریزی نکنید.

2- ما می‌توانیم هر زمانی که بخواهیم کار کنیم:

قطعا چنین است. اگر می‌خواهیم دستمزدی دریافت کنیم، باید در هر زمانی که توانستیم کار خود را انجام دهیم. بسیاری از مادران شاغلی که در خانه کار می‌کنند دستمزدی برای اضافه کار دریافت نمی‌کنند و علاوه بر آن باید حواسشان به موعد مقرر تحویل کار نیز باشد. اگر ساعت ۲ نیمه شب کار می‌کنید احتمالا به این دلیل است که بالاخره ۱۵ دقیقه آرام پیدا کرده‌اید تا پروژه خود را که تا ساعاتی دیگر سررسید آن فرا می‌رسد، تمام کنید! شب زنده‌داری‌های دوران دانشگاه را به خاطر بیاورید، اما این بار خیلی بیشتر از یک صفحه مقاله برای نوشتن دارید.

3- می‌توانیم بدون کوچک‌ترین مزاحمتی روی کار خود تمرکز کنیم:

دوران دانشگاه فقط برای غوطه‌ور شدن در کتاب‌ها و تایپ واژه‌ها نیست، بلکه شما اولین پیش‌نیازهای پدر و مادر شدن را تمرین می‌کنید. شما یاد می‌گیرید چگونه چند کار را با هم انجام دهید وقتی که زمان کم دارید؛ یاد می‌گیرید چگونه با یک دست کار کنید و با دست دیگر با بچه سر و کله بزنید. حال اگر این بچه‌ها دو تا باشند چه خواهید کرد؟

4- می‌توانیم کارهای زیاد دیگری انجام دهیم:

وقتی در یک اداره کار می‌کردم همیشه به این فکر می‌کردم که چه کارهای دیگری هست که باید در خانه انجام شوند. لباس شستن، جارو کردن، آشپزی، گردگیری و انجام کارهای سایر افراد خانواده؛ کارهایی که اگر الان مجبور نبودید پشت میز خود بنشینید، می‌توانستید انجام دهید! در این زمان سعی کنید کمی به بچه‌داری فکر کنید و بعد ببینید واقعا در طول روز چقدر می‌توانید با حضور یک بچه به سایر کارهایتان هم برسید.

5- ناهارهای طولانی می‌خوریم:

امروز صبحانه نخورده‌ام. همکاران قدیمی من، مدام از من می‌خواهند تا برای ناهار با آن‌ها بیرون بروم. یکی از آن‌ها می‌گوید: «بچه را هم با خودت بیاور. خوابش می‌برد، خوش می‌گذرد!» اما وقتی او می‌خوابد من باید کار کنم، ایده انجام کارهایی مثل خوردن ناهار با همکارانم در رستوران آن هم با حضور یک بچه، بسیار پوچ است. ما درباره یک انسان کوچک حرف می‌زنیم که هر ۱۵ دقیقه چیز جدیدی کشف می‌کند! ذهن و اشتهای من هم باید خودشان را با این برنامه زمانی سازگار کنند. اگر می‌خواهید با من ناهار بخورید باید صبر کنید روزی باشد که همسرم خانه است و عهده‌دار مسئولیت بچه می‌شود.

6-  زمان زیاد و با کیفیتی را برای خانواده بدست می‌آوریم:

اکنون در حال آموختن به بچه‌ام هستم که کنار من نخوابد. او به خوبی در حال کنار آمدن با این مساله است اما فکر می‌کنم دارد در او نفرتی مخفی نسبت به موبایل و لپ‌تاپم ایجاد می‌شود! وقتی او را درون کالسکه‌اش می‌گذارم این حس تنفر را در چشم‌های او می‌بینم. او اول فکر می‌کند می‌خواهم برای پیاده‌روی او را بیرون ببرم، ولی وقتی می‌فهمد قرار است در خانه بنشینیم و مامان کمی کار کند، حس چهره‌اش از هیجان به نفرت تبدیل می‌شود. من و شوهرم تصمیم گرفتیم برای آخر هفته کسی را استخدام کنیم تا خانه را تمیز کند؛ زیرا بچه در حین انجام کارهای خانه، مدام شیطنت می‌کرد و در واقع وقت زیادی هم برای جمع سه نفره ما نمی‌ماند. اما کار، کار است و باید انجام شود، چه کودک این مساله را بفهمد یا نه!

7-  همه می‌دانند که اولین وظیفه ما «مادران شاغل»، نقش مادری است:

بارها پیش آمده است که تلفنم را جواب نداده‌ام، چرا که در حال تعویض پوشک، شیر دادن یا خواباندن بچه‌ام بوده‌ام؛ ایمیل‌های زیادی را در اتومبیل و کنار خیابان جواب داده‌ام زیرا کودکم را برای گردش بیرون برده بودم؛ بسیاری از کارها را قبول نکرده‌ام زیرا باید کنار کودکم می‌بودم. با این حال بارها از خواب راحت شبانگاهی و بودن کنار خانواده‌ام گذشته‌ام چون نتوانستم «نه» بگویم.

8- پول زیادی را در بخش پرستاری از کودک صرفه‌جویی می‌کنیم:

این مساله (حداقل در مورد من) تقریبا درست است. بسیار خوشبخت بودم که توانستم اصلی‌ترین پرستار بچه‌ام باشم. اما همه مادران شاغل و پرمسئولیتی که در خانه کار می‌کنند، این قدر خوش شانس نیستند! مادری را می‌شناسم که برای سه روز مرخصی و نگهداری از کودکش با کشتی به شهر خود بر می‌گردد. در واقع بسیاری از مادرانی که بیرون از منزل کار می‌کنند، باید پرستار تمام وقت یا نیمه وقت برای کودک خود استخدام کنند.

نرفتن به اداره برای کار، ممکن است نیاز به طی مسیرهای درون شهری و داشتن کمدی پر از لباس‌های گوناگون را برطرف کند، اما حالا شما دارای دو شغل در خانه هستید نه یکی!